Anglia

Jestem. Teraz nie ruszam się z domu przez prawie miesiąc. Spojrzałam na datę i trochę się przeraziłam, nie oczekiwałam, że dni tak szybko zleciały. Nie mogę uwierzyć, że już tylko dwa tygodnie szkoły. Czekają mnie jeszcze próbne egzaminy, których szczerze mówiąc trochę się boję, w szczególności historii. Przez pierwsze dwa tygodnie wakacji zostaję we Wrocławiu, potem znów zaczynają się wyjazdy, jednak ogólnie rzecz biorąc, w tym roku będą spokojniejsze.
Wczoraj wróciłam z wycieczki do Londynu. Program był na prawdę świetny, nie mogłabym wymienić jednej atrakcji, która by mi się nie podobała. Nie mieszkaliśmy w hotelu ani w schronisku, tylko u rodzin brytyjskich. Ja trafiłam razem z Kaśką i dwoma innymi koleżankami do dosyć sympatycznej rodziny. Jedyną niedogodnością byli Niemcy (znowuu), którzy przez pierwsze dni naszego pobytu również byli goszczeni u naszej rodziny. Jedyną okazją na wspólne spotkanie były posiłki, które były już wystarczająco krępujące. Każdy, kto brał udział w wymianie bądź wycieczce, która zawiera współżycie nastolatków z innych krajów o różnych językach wie, o co mi chodzi. Gdyby nie oni, mieszkałybyśmy w oddzielnym domku z własną łazienką (która zaoszczędziła by nam wielu niedogodności). No ale dosyć o Niemcach.
Podróż trwała koło dwudziestu dwóch godzin, co znaczy, że spaliśmy w autobusie(jedni więcej drudzy mniej-ja należałam raczej do tych drugich). Od razu po przyjeździe, czyli około ósmej rano, zaczęliśmy zwiedzać. Słońce niedługo po wschodzie i rześkie, poranne powietrze świetnie komponowało się z wizerunkiem miasta. Na prawdę super. Poszliśmy na london eye itp itd. Nie będę Wam streszczać programu, przynajmniej nie teraz.

Każdy z Was wie, jak wygląda Londyn, więc zostawiam Wam tylko dwa symboliczne zdjęcia z pierwszego i ostatniego dnia, żebyście mieli dowód, że na prawdę tam byłam.

Mozliwe, ze pojawi sie jeszcze jeden wpis na temat Anglii. Ale zobaczymy.

Dzieki za czytanie do następnego posta!